Vooraf - Blog over Agamben en muziek in plaats van een boek

Lang heb ik geaarzeld of het een boek moest worden. Maar ik vind dit blogformat best wel lekker! Bovendien zaten uitgevers en academici zelden te wachten op mijn teksten. Het is echt iets van schrijven omdat ik nu eenmaal wil schrijven, en ervoor waken me tezeer aan anderen op te dringen. Bij een paar vrienden heb ik het nog even gecheckt: als ik er een boek van zou maken zouden ze daar niet per se op zitten te wachten. Misschien ben ik vanuit het perspectief van vroeger dus een loser, maar vanuit de toekomst misschien een voorloper. Of vanuit het perspectief van Google zelfs een overloper, wie zal het zeggen. Overloper ook tegenover mijn vrienden met wie ik geproost had bij de belofte van een heus boek.

Bij mijn blogs staat de tikker meestal op 20 of 30. Dat is een fijn publiek, het past in een schoollokaal. Zo houden we habitus en habitat een beetje bij elkaar, en dat is in deze corona-tijden al meer dan je kunt verwachten. Maar daar gaat het natuurlijk helemaal niet om. Het gaat erom dat we het denken vooruit helpen, en dat doe je vooral door te denken. Daarvoor, geloof het of niet, heb ik echt wel mijn best gedaan.

Verder bent u van harte uitgenodigd om te lezen, of niet. Ik raad u wel aan om, als u fervent fan van Agamben bent, om wel te lezen. Maar anders... enfin, het is aan u.

Verder wilde ik nog zeggen dat ik me graag schaar in de traditie van de negentiende eeuwse schrijvers, die hun dikke romans niet in een keer op de markt gooiden, maar bij stukjes en beetjes, als feuilleton. Liever 20 x aandacht dan maar een keer, nietwaar? En wie zal narcisme veroordelen als het een hoger doel dient?

Lieve groeten, en een virtuele omhelzing,
Anton Simons, amsimons@xs4all.nl